25 bana hep bir sınır gibi gelirdi. Zira 25 biraz büyük işiydi sanki. (değilmiş o ayrı :) ) Sorumluluklar 25'ten sonra büyürdü, hani küçük olduğun zamanlarda anlayamadığın büyük konuşmaları var ya onlar sanki 25'ten sonra anlaşılabilirdi. Ama bir yandan merak da ediyordum. Bazı zamanlar dört gözle bekliyordum. Tamam büyük işi falan ama büyümenin de güzel yanları vardı ve hayal makinası ben büyüdüğüm zamanlar için de hayaller kuruyordum.
Ve geldi! Bundan tam 3 gün önce dolu dolu 25 oldum. Ama sor bana 'öyle geliyordu, böyle geliyordu' dediklerinin birini daha hissedebildin mi diye; hayır! Galiba bazen de ben büyütüyorum. Daha olmadığı halde olabileceklerin endişesiyle bazen bazı şeylere fazla anlam yüklüyorum, fazla evirip çeviriyorum. Böyle zamanlarda da yine kendime yorgunluğum. Yengeç burcu olmanın cilvesinden midir, yoksa onunla alakası olmadan sadece benden sebep midir bilemiyorum. Bak yine başladım sanki?! :o
Ama bir süre böyle düşünmeyeceğim sanırım, o yüzden bu kısmı geçiyorum. Zira öyle mutlu girdim ki ben 25'e, güzele dair o kadar çok şey gördüm ki bu doğum günümde... Ne endişeden eser var şu sıra, ne korkudan. Koca bir mutluluğun bitmek bilmemesi hissi var sadece. Ne kadar çok sevildiğimi daha bir hissetmenin, birileri için özel olabilme lüksünü yaşamanın, en güçlü haliyle bana güç olanların, en dost haliyle dost olanların ve en aile haliyle ne mutlu ki bana kocaman bir aile olanların varlığını düşünerek çoğalan bir mutluluk hissi var. Daha ne olsun ki... Hem zaten kaç olursa ol; bunlardan daha güzel şey var mıdır ki...♥
