Rüyalara inanır mısınız? Sizi bilmem ama ben inanırım! Rüyalarla yaşamayı severim. Çok 'ciddi' işlerle uğraşmasına rağmen hala görebildiği rüyayı, kurabildiği hayali ciddiye alanları daha çok severim! Bazen onlardan güç alırım, ilham alırım. Hele ki bir de böyle bir hafta ortasındayken!
Tam kendimi rutine kaptırmışken, hayat sadece rutinden ibaret sanarken, hayatın bu kadar dar olduğuna kendimi inandırmışken, ama aslında öyle olmadığının farkında bile değilken, uykusuzluklardan uykusuzluk beğenirken, 'eve geliyorum, yemek yiyorum, sızıp kalıyorum' temalı günlerde...
İşte yine böyle günlerden birinde Yekta Kopan'ın satırlarına rastladım. Bir cümlede takıldım kaldım, sayfalar ilerlese bile o cümleyi unutamadım.
"Değil mi ki rüyalar gün boyu sakatlanan zihinlerimizin koltuk değnekleri." Başkalarının yazdığı satırlarda o kendini görme hissi; sizce de çok güzel değil mi...
Ve görebildiğin rüyaya inanmak, rüyaları gün boyu sakatlanan zihinlerimizin koltuk değnekleri olarak görebilmek; sizce de çok güzel değil mi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder