Bir şeyi bu kadar çok istiyorken, hayat sana istediklerini vermiyor ve seni istemediklerinle sınıyor; bunun bir sebebi olmalı. “Asla” dediğimiz şeyleri sekmeden yaşamamızın bir sebebi olmalı. Hayal ediyorsan, hayallerin için çaba verdiysen ve hala veriyorsan istemediklerinin burnunun dibinden ayrılmamasının, istediklerinin de elinden kum gibi kaymasının bir sebebi olmalı.
Üstelik istemediklerin daha zahmet verici, daha uğraştırıcı, daha sıkıcı. Seni daha çok yoruyor. İstediklerinse hayallerin; daha fazlası gerçekten değil...
Ve sen bu yüzden sebep arıyorsun. Hayaller ve gerçekler arasında kendi gerçeğini bir oradan bir buradan oluşturmaya çalışırken, bunun yükü yetmezmiş gibi bir de "neden" diye soruyorsun. Bunu bir yerden sonra da istemsizce yapıyorsun.
Bazen de alışıyorsun. Başka yollar keşfediyorsun. Yeni fikirlere, yeni yollara gerçekten alıştığını hissediyorsun. Ama bir yerde alıştıkların, bir yerde istediklerin… Onlar hep ayrı. Aradaki uçuruma bakıyorsun, yoruluyorsun.
Böyle ilerlerken zaman kalbin de hala istediklerin için atıyor. Hala uğraşıyorsun. Ve hala keyifle uğraşıyorsun. Bunca şeye rağmen bu heyecan, bunca şeye rağmen hala istemek ve aşkla istemek. İşte zaten hep bu yüzden bir sebep arıyorsun. Bunlara rağmen neden diye. Bulacak mısın, onu da bilmiyorsun…
Ne kadar güzel bir yazı..bence bir şeyi çok istiyorsun ve olmuyorsa da bir sebebi var..
YanıtlaSilçok haklısın :(
YanıtlaSilasla yapmam dediğim herşey gün geçti geldi beni buldu.. o günden sonra hiç birşeye ben bunu asla yapmam demiyorum.. hakkımızda hayırlısını diliyorum hep.
@Gizem Çok teşekkür ederim ve evet gerçekten öyle. Şimdi ben de o açıdan bakmayı öğrendim olmuyorsa bir sebebi var diye, eskiden yapamazdım mesela, o yüzden böyle hissetmemin böyle iyi bir sonucu oldu. :)
YanıtlaSil@Merve Kesinlikle öyle. Ama işte bunların da bir sebebi varmış demek ki, böyle böyle olgunluk kazanmak gerekiyormuş, yorulmadan daha çok çabalamak gerekiyormuş...