-BEN HALİ | Kısa bir mola

Kısa desem de aslında daha fazlasını istemiyor değilim. Ama kendime bir şeyleri kısaltmayı, hatta bu aralar hep kendimden kısmayı o kadar kabullenmişim ki molanın bile fazlası vicdan azabı oluyor. Bünyemle yapmam gerekenler fena halde çatışmada bu aralar.

Günler uzunca bir zamandır çalışarak geçiyor, gecelerim ve gündüzlerim yer değiştirdi, birbirine karıştı ve bünyem de artık bu duruma isyan ediyor. Yaklaşan tonlarca sınav, mülakat, görüşmeler ve başka sorumluluklar ise isyan duyguma ağzının payını verip, "hadi" diye beni dürtüklüyor.

Bünyem bana kızıyor, babadan miras mükemmeliyetçilik yönüme, 'bir şeyin ya en iyisini yap, ya hiç' mantığıma bezgin bezgin bakıp "huyun kurusun" diyor. Diğer yapılması gerekenler de "e zaten öyle böyle yorulacaksın bari tam emek ver tam yorul, değsin" diye veriyor gazı ve hatmedilmesi gereken kitaplar, yazılması gereken yazılar, takip edilmesi gereken her şey gözünde; uyurken de rüyanda şerit şerit oluveriyor.

Bünyem tatil istiyor, "yaz gelmiş ne yazar, ben iki senedir tatil ne unuttum" diye söyleniyor. Ama bir yandan da yine o meşhur yapılması gerekenler, "tatile enerji her zaman bulunur, şimdi bir süre çalış" diye vicdan taktiğiyle bünyemi mat ediyor.

Tam olarak istediğim... Böyle bir yer.

O bitkin bünye artık kandırılmak istemiyor, telkin sökmüyor. Zamanla rekabetten sıkıldı, benim ona dayattıklarımdan bunaldı. Ama işte napayım benim de nazım yine ona geçiyor. Başka türlü baş edebilsem keşke ama olmuyor. Diğer sorumluluklar "az uyku gerek" diyor, "vaktin en çok bana" diye dayatıyor. Benim de tek kaynağım, tek dayanağım bünyem...

Ama bu aralar artık söz geçiremez hale geldim. Mide ve baş ağrılarıyla, artan stresle sinyal vermeye başladı "benden bu kadar" demesine de ramak kaldı. Kötüsü diğer taraf da hayli katı, hiç ödün vermiyor o yüzden tek umudum zamandan... Çabucak geçebilme gibi bir sihri olan ve istediği zaman üzerimizde bu özelliğini hissettirebilme gibi büyük yeteneğe sahip olan zamandan şu sıralar tek dileğim çabucak ve iyi bir şekilde geçmesi.

Arada kaldım, yardım istiyorum, zamanın da desteğini bekliyorum. Bünyem için de farklı planlarım var ama maalesef şimdi değil. Ne zaman onu da kestiremiyorum, artık bakalım 'zaman' diyorum :) 

O sebeple şimdilik şöyle bir mola veriyorum ona; kısa ama güzel. Ve dinlendirici. Zaten biliyorum, kızsa da bu aralar anlar yine o beni. :)