Belki bu aralar mutluluğu fazlaca düşünmemden, hatta belki en son Milliyet Kitap'a yazdığım yazıda mutluluğa epeyce kafa yormamdan, bugün yine kendisiyle rastlaştık. :)
Hem de beklenmedik bir zamada! Gayet alelade diyebileceğim rutin bir sohbet sırasında... Bayrama da yakışırcasına ve içimde kocaman bir bayram yaratırcasına...
Bazen ansızın duyduğun iki satır sözde, bazen mail kutuna düşen sürprizli bir mailde, bazen çatal bıçak sesiyle dolu bir sofrada, bazen ansızın gelen bir telefonda, bazen birinin yüzünde gördüğün bir ifadede, bazen de koca bir buket çiçekte... Hangisi olursa olsun ve nasıl olursa olsun her zaman, ağzı hem kulaklara bazen de şakaklara götürücesine...
Mutlu anlar... En çok umulmadık zamanlarla birbirine yakışıyor. Ve bu özelliğinden olsa gerek, üzerinden yıllar yıllar geçse de hiç unutulmuyor...
ne kadar doğru bu söylediğin.. mutlu olmayı planlayamıyoruz işte.. nerde ne zaman geleceği belli olmuyor.. bayramlar da çoğu insan mutlu gibi görünüyor olabilir ancak bir çoğu da bu günlerde mutsuz bunu biliyorum..
YanıtlaSil